13 mei 2000
Het was een prachtige voorjaarsdag, vijfentwintig jaar geleden. Mijn vrouw Greteke en ik genoten die zaterdagmiddag van het warme weer in de tuin van de pastorie in Denekamp. Halverwege de middag hoorden we een enorme klap. Vliegtuig door de geluidsbarrière, dacht ik. De militaire vliegbasis Twente was 20 kilometer verderop. Vrij snel daarna volgde een tweede, vervreemdende klap. Nog een vliegtuig? Twee uur later zette ik de televisie aan, terwijl het eten stond te pruttelen.

De vuurwerkramp kwam in alle hevigheid onze huiskamer binnen. Ik ben daarna meteen gaan bellen om uit te zoeken of er gemeenteleden van mij waren die in Roombeek familie hadden of daar misschien zelf aanwezig waren, per ongeluk. Dat bleek niet het geval te zijn. Een bevriende collega woonde aan de rand van het rampgebied. Het duurde een paar dagen voordat ik contact met hem kon krijgen om te horen of ik ergens mee kon helpen. Gelukkig hadden hij en zijn vrouw alleen maar schade aan hun woning opgelopen.