✑ Cursief

 
Nooit meer…

Als we aan toekomst denken, denken we meestal ook aan wat achter ons ligt.
Van geschiedenis leren we veel, zo is de algemene opvatting. Toekomst vraagt om vertrouwen.
Met het herdenken van de watersnoodramp van 1953 hebben we ook de Deltawerken op ons netvlies.
Een project dat symbool staat voor wat wij hebben geleerd van die ramp. Hoewel het werk nog steeds niet is afgerond.
Leren houdt nooit op. De nacht van 31 januari 1953 leeft nog steeds in ons collectief geheugen.
Als gevolg ervan werden de spreekwoordelijke handen uit de mouwen gestoken.
Deze week dringt zich een vergelijking op met Wereldoorlog II.
Zondag werd in het Amsterdamse Wertheimpark stil gestaan bij de bevrijding van Auschwitz op 27 januari 1945.
Het concentratiekamp dat symbool staat voor een vreselijke ramp die miljoenen mensen het leven heeft gekost.
Als ik eerlijk ben weet ik niet goed wat het ‘Deltaplan’ tegen oorlog is geweest.
Het Marshallplan, de NAVO, Warchaupact?
 
Aardrijkskunde
 
Zij had een onvoldoende
voor aardrijkskunde
die laatste dag,
maar wist een week later
precies waar Treblinka lag.
 
Héél even maar.
 
Uit: Vijf en dertig tranen
 
Ida Vos (1931 – 2006)
 
Bovenstaand gedicht kwam ooit als een bliksem bij mij binnen.
De bundel “Vijfendertig tranen” verscheen in 1975. 35 is het aantal leerlingen waarmee Ida Vos in de klas zat,
toen de oorlog uitbrak. Van die vijfendertig hebben maar vier kinderen de oorlog overleefd.
Ida Vos is gaan schrijven om te verwerken en haar verhaal te vertellen.
Vertellen is interactief, een wisselwerking tussen spreken en luisteren.
 
Meer aandacht voor de Holocaust, draagt dat bij aan andere oplossingen van conflicten?
Omkijken heeft alleen zin, als je ook vooruitkijkt.
Hoe kunnen we een deltaplan voor vrede ontwikkelen?
 

✑ Bij de viering

Indien u de volledige nieuwsbrief toch graag wilt lezen kan dat. Graag opgeven via email en u krijgt deze gratis toegestuurd.

Heeft u opmerkingen of info die u wilt delen, laat het ons weten via nieuwsbrief@kerkaanzee.nl