✑ Cursief
Uitvaartdienst Prins Philip
Het Nederlands Dagblad schreef over de uitvaartdienst van Prins Philip:
“Deze viering was stiltegebied en drenkplaats voor de ziel. Een ingetogen liturgie is niet emotieloos, integendeel, het tilt je op, het raakt aan het boventijdelijke. Omringd door verdriet en dood, kiemt er iets van transformatie: en toch! Er is hoop! Dit gaat dieper dan traditie en Engels conservatisme en overstijgt landsgrenzen en politiek. Dit is de kerk in deze wereld. De kerk die door blijft zingen, in rust, schoonheid en vertrouwen.
En geen brexit of pandemie krijgt die traag groeiende eik, geworteld in de levende Christus, kapot (Hilbrand Rozema).”
Er klonk ook een gezang uit de Russisch orthodoxe liturgie, een gezang voor hen die zijn heengegaan, eindigend in de woorden: ‘terwijl wij wenend over de graven gaan, zingen wij: Halleluja, Halleluja, Halleluja.’ In die Orthodoxe traditie was hij gedoopt.
In mijn studententijd hoorde ik van Sergei Rachmaninow de Liturgie van de Heilige Johannes Chrysostomos. Protestants Nederland onbekend, een andere traditie van medechristenen die, zo ervaar ik dat tenminste, God uit de hemel zingen in een liturgie die ons aardse leven ‘direct’ verbindt en een ‘hemelse’ glans geeft. In ‘rust, schoonheid en vertrouwen’ het aardse gewoel, de waan van de dag ontheven. Liturgie als een ladder naar de hemel.
Chagall
Piet van Reenen |
